dat goed gevoel

Gisteren was het de eerste ronde van de wim sonneveld prijs in amsterdam.
Het is al super als je de deuren van het legendarische THEATER BELLEVUE binnenloopt, enkel daarom zou je je al inschrijven .
Zo een mooi theatergebouw die je onmiddellijk rust geeft en zin doet krijgen om direkt dat podium op te springen .

De ontvangst was ook schitterend , super lieve mensen , die je nog meer op je gemak stellen en die je op je wenken bedienen .

Dan nu het optreden : het was de eerste maal dat ik Lode als pianist meehad , we kennen elkaar van dna de improgroep dus waren we toch al gewend aan elkaar op het podium maar dit is toch weer iets heel anders .
De zenuwen begonnen een uurtje voor het optreden toch een beetje de kop op te steken , wat normaal is .
We kregen tien minuten om ons te bewijzen , en het is een cabaretoptreden dus had ik doelstelling gezet voor mezelf dat er in die korte tijd een goede hoeveelheid humor , emotie , en een zangnummer moest inzitten .

Het was onze beurt, lode ging als eerste op omdat hij een intro mocht spelen , zenuwen gierden door mijn keel , maar toen lode opging hoorde ik al een lachje voor hij ook nog maar één toets van zijn piano aangeraakt had(daar kwam zijn zalige mimiek en impro ervaring al van pas dus)
en in één fraktie liep alle stress van mij af en wandelde ik het podium op en begon te zingen en genieten .

Ik had 11 zinnen in mijn hoofd die ik zeker wilde zeggen en de rest zagen we wel, 10 van de 11 zijn ontvangen met een lach , daarbij nog eens 3 impro interactie reacties die ook hartelijk ontvangen werden , en dit allemaal op een zeer rustig tempo gebracht .
De emotie momenten zaten ook zeer goed , het werd plots heel stil in de zaal .....
we gingen het afsluiten met lode dat weer muziek speelt en ik die erop praat en dan moest de ceu van het licht komen en allles in één ruk uit doen , dat laatste kwam niet ...........
Dan maar nog een korte onliner uit de mouw schudden en afgaan , terwijl dat lode dit moment perfect opvangt met rustig verder te spelen ,en zo muzikaal te eindigen waar hij begonnen was .

De set was rond , de set was af , ik ben heel kritisch op mezelf maar toch af en toe om de zoveel maanden heb je zo een set waarvan je zegt ,DIE ZAT , DIE WAS HEEL STERK, daar hebben we onszelf nu eindelijk eens mee overtroffen .

De andere kandidaten , allemaal sterk , HET IS AKF CABARET, JE VERWACHT NIETS ANDERS, maandag weten we of verder mogen of niet ...................

En of dat we er nu bij zijn of niet , het waren een zeer sterke tien minuten waar we getoond hebben wat we kunnen , we hebben er zelfs nog een tikkeltje meer uitgehaald , of dat da nu genoeg is weten we niet , maar het gevoel om te genieten en goed te presteren , op een moment waar het echt nodig was , maakt ons heel gelukkig .
Zoals in mijn vorige mail stond , het gevoel wat ik nu heb , ewel, DAAROM DOEN WE HET..........

morgen wim sonneveld prijs

Inderdaad, morgen is het te doen de eerste ronde van de wim sonneveldprijs in amsterdam .
EN IK EB ER VEEEEEEEEL ZIN IN .
Want wat is nu mooier dan op een podium staan en u ding te doen zoals jij het wil .

En inderdaad het is cabaret en ik denk toch dat dit de vorm is die ik het liefst doe , maar nog het meest moet leren .

Of is het toch gewoon op dat podium staan, die spanning voelen die kick, je rot amuseren en je daarna soms nog rotter voelen omdat het weer niet gegaan is zoals je wou .
Maar dan altijd jezelf proberen aan te scherpen , te verbeteren en telkens zien dat er mensen zijn die zoveel beter zijn dan jou en daar met bewondering naar zitten kijken ,
en dan met een gevoel in je lijf zitten van ,ooit wil ik dit ook ,
maar verdomd ik moet er nog zwaar voor werken .
Het gevoel van je te amuseren maar ook het gevoel van wetende dat je nooit klaar zal zijn .
Dat je altijd beter wil worden en altijd nieuwe dingen wil doen , maar wel altijd met een gelukkig gevoel als het goed gegaan is die dag en dat je mensen hebt kunnen doen lachen , en even het echte bestaan hebt doen vergeten .


Hieronder een tekst geschreven door een podiummadam en iedereen die op het podium staat zal het wel beamen

Omdat de kunst ons kleine bange hart kan laten zien
Waar het naar verlangt en sneller van gaat kloppen
Zodat het zachtjes trillend openbreekt en
In de zilte tranen of de lach
Zich vleien kan naast het jouwe
Hart aan hart onder de mensen
Minder eenzaam, minder bang
Voor dit moment
Het isDaarom

Anita Uitde Haag, augustus 2007

hupla eerste post na een leuke maand

inderdaad hier ben ik weer .
Even vertellen hoe het de laatste maand allemaal gelopen is hé
Veel mogen doen deze maand waar er zeer goeie optredens inzaten , middelmatige, en twee aa drie beschaamende (majaa .........)
met de impro optredens heb ik me al kostelijk geamuseerd melle was zalig , ééntje om nooit te vergeten .
Hogeschool in gent was kwa impro ook wel vreet leuk .
Kwa stand up waren er hele leuke en minder leuke, kafféé het schaap sprong er uit , maar ook vlamertinge was super leuk , en gisterenavond onverwachts in de trukendoos van gili gespeeld en die was echt, echt ,echt super plezant genieten op het podium van het eerste tot het laatste moment .
De jimtv waren ook weer zoals altijd heel leuk (echt een toffe bende da )
En het lesgeven vindt ik ook wel leuk .
En nu straks naar lokeren dan tot zaterdag naar nederland en zaterdagavond speel ik in deinze stand up en dan wordt het weer een paar jims in de week .
voila .
Uitgebreide verslagen van de optredens kan je wel lezen op startup blog , blog van stefaan , apostel zijn blog en de rest en die staan allemaal in mijn links .
Als da nie gemakkelijk is
wilde een boel fotoos posten bij dit verslag , maar het werkt blijkbaar efkes niet , dus hou het in de gaten , ik smijt ze der wel op .