morgen wim sonneveld prijs

Inderdaad, morgen is het te doen de eerste ronde van de wim sonneveldprijs in amsterdam .
EN IK EB ER VEEEEEEEEL ZIN IN .
Want wat is nu mooier dan op een podium staan en u ding te doen zoals jij het wil .

En inderdaad het is cabaret en ik denk toch dat dit de vorm is die ik het liefst doe , maar nog het meest moet leren .

Of is het toch gewoon op dat podium staan, die spanning voelen die kick, je rot amuseren en je daarna soms nog rotter voelen omdat het weer niet gegaan is zoals je wou .
Maar dan altijd jezelf proberen aan te scherpen , te verbeteren en telkens zien dat er mensen zijn die zoveel beter zijn dan jou en daar met bewondering naar zitten kijken ,
en dan met een gevoel in je lijf zitten van ,ooit wil ik dit ook ,
maar verdomd ik moet er nog zwaar voor werken .
Het gevoel van je te amuseren maar ook het gevoel van wetende dat je nooit klaar zal zijn .
Dat je altijd beter wil worden en altijd nieuwe dingen wil doen , maar wel altijd met een gelukkig gevoel als het goed gegaan is die dag en dat je mensen hebt kunnen doen lachen , en even het echte bestaan hebt doen vergeten .


Hieronder een tekst geschreven door een podiummadam en iedereen die op het podium staat zal het wel beamen

Omdat de kunst ons kleine bange hart kan laten zien
Waar het naar verlangt en sneller van gaat kloppen
Zodat het zachtjes trillend openbreekt en
In de zilte tranen of de lach
Zich vleien kan naast het jouwe
Hart aan hart onder de mensen
Minder eenzaam, minder bang
Voor dit moment
Het isDaarom

Anita Uitde Haag, augustus 2007