dat goed gevoel

Gisteren was het de eerste ronde van de wim sonneveld prijs in amsterdam.
Het is al super als je de deuren van het legendarische THEATER BELLEVUE binnenloopt, enkel daarom zou je je al inschrijven .
Zo een mooi theatergebouw die je onmiddellijk rust geeft en zin doet krijgen om direkt dat podium op te springen .

De ontvangst was ook schitterend , super lieve mensen , die je nog meer op je gemak stellen en die je op je wenken bedienen .

Dan nu het optreden : het was de eerste maal dat ik Lode als pianist meehad , we kennen elkaar van dna de improgroep dus waren we toch al gewend aan elkaar op het podium maar dit is toch weer iets heel anders .
De zenuwen begonnen een uurtje voor het optreden toch een beetje de kop op te steken , wat normaal is .
We kregen tien minuten om ons te bewijzen , en het is een cabaretoptreden dus had ik doelstelling gezet voor mezelf dat er in die korte tijd een goede hoeveelheid humor , emotie , en een zangnummer moest inzitten .

Het was onze beurt, lode ging als eerste op omdat hij een intro mocht spelen , zenuwen gierden door mijn keel , maar toen lode opging hoorde ik al een lachje voor hij ook nog maar één toets van zijn piano aangeraakt had(daar kwam zijn zalige mimiek en impro ervaring al van pas dus)
en in één fraktie liep alle stress van mij af en wandelde ik het podium op en begon te zingen en genieten .

Ik had 11 zinnen in mijn hoofd die ik zeker wilde zeggen en de rest zagen we wel, 10 van de 11 zijn ontvangen met een lach , daarbij nog eens 3 impro interactie reacties die ook hartelijk ontvangen werden , en dit allemaal op een zeer rustig tempo gebracht .
De emotie momenten zaten ook zeer goed , het werd plots heel stil in de zaal .....
we gingen het afsluiten met lode dat weer muziek speelt en ik die erop praat en dan moest de ceu van het licht komen en allles in één ruk uit doen , dat laatste kwam niet ...........
Dan maar nog een korte onliner uit de mouw schudden en afgaan , terwijl dat lode dit moment perfect opvangt met rustig verder te spelen ,en zo muzikaal te eindigen waar hij begonnen was .

De set was rond , de set was af , ik ben heel kritisch op mezelf maar toch af en toe om de zoveel maanden heb je zo een set waarvan je zegt ,DIE ZAT , DIE WAS HEEL STERK, daar hebben we onszelf nu eindelijk eens mee overtroffen .

De andere kandidaten , allemaal sterk , HET IS AKF CABARET, JE VERWACHT NIETS ANDERS, maandag weten we of verder mogen of niet ...................

En of dat we er nu bij zijn of niet , het waren een zeer sterke tien minuten waar we getoond hebben wat we kunnen , we hebben er zelfs nog een tikkeltje meer uitgehaald , of dat da nu genoeg is weten we niet , maar het gevoel om te genieten en goed te presteren , op een moment waar het echt nodig was , maakt ons heel gelukkig .
Zoals in mijn vorige mail stond , het gevoel wat ik nu heb , ewel, DAAROM DOEN WE HET..........